Bhagavad Gita: Chapter 6, Verse 7

ஜிதா¹த்¹மன: ப்¹ரஶான்த¹ஸ்ய ப¹ரமாத்மா ஸமாஹித¹: |

ஶீதோ¹ஷ்ணஸுக²து³:கே²ஷு த¹தா² மானாப¹மானயோ: ||7||

ஜித-ஆத்மனஹ----தன் மனதை வென்றவர்; ப்ரஶாந்தஸ்ய—---அமைதியானவர்களின்; பரம-ஆத்மா—--கடவுள்; ஸமாஹிதஹ—---உறுதியான; ஶீத--—குளிரில்; உஷ்ண--—வெப்பத்தில்; ஸுக--—மகிழ்ச்சி; துஹ்கேஷு--—துன்பத்தில்; ததா—--மேலும்; மான--—கௌரவத்தில்; அபமானயோஹோ-----மற்றும் அவமதிப்பில்

Translation

BG 6.7: மனதை வென்ற யோகிகள் குளிர் மற்றும் வெப்பம், மகிழ்ச்சி மற்றும் துக்கம், மரியாதை மற்றும் அவமதிப்பு ஆகிய இருமைகளுக்கு மேலாக உயர்கிறார்கள். அத்தகைய யோகிகள் அமைதியானவர்களாகவும், கடவுள் பக்தியில் உறுதியாகவும் இருக்கிறார்கள்.

Commentary

2.14 வசனத்தில் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் புலன்களுக்கும் புலன்களின் பொருள்களுக்கும் இடையிலான தொடர்பு மனதிற்கு வெப்பம் மற்றும் குளிர், மகிழ்ச்சி மற்றும் துக்கம் மற்றும் பிற உணர்ச்சிகளின் அனுபவத்தை அளிக்கிறது என்று விளக்கினார். மனதை அடக்கி வைக்கும் வரை, ஒரு நபர் இன்பத்தின் சிற்றின்ப உணர்வுகளைத் துரத்துகிறார் மற்றும் வலியின் உணர்வுகளிலிருந்து பின்வாங்குகிறார். மனதை வெல்லும் யோகியால், இந்த நொடிப் பொழுதிற்கான புலன்களை, அழியாத ஆன்மாவிலிருந்து வேறுபட்ட, உடல் உணர்வுகளின் செயலாகக் காண முடிகிறது. இதனால், அவைகளால் அசைக்கப்படாமல் இருக்கும். அத்தகைய மேம்பட்ட யோகி வெப்பம் மற்றும் குளிர், மகிழ்ச்சி மற்றும் துக்கம், மரியாதை மற்றும் அவமதிப்பு மற்றும் பலவற்றின் இருமைகளுக்கு மேலாக உயர்கிறார்.

மனம் வாழக்கூடிய இரண்டு பகுதிகள் மட்டுமே உள்ளன - ஒன்று மாயாவின் மண்டலம், மற்றொன்று கடவுளின் ஸாம்ராஜ்யம். உலகின் சிற்றின்ப இருமைகளுக்கு மேலாக மனம் உயர்ந்தால், அது கடவுளில் எளிதில் லயிக்க முடியும். எனவே, ஒரு மேம்பட்ட யோகியின் மனம் கடவுள் மீது சமாதியில் (ஆழ்ந்த தியானத்தில்) நிலைபெறுகிறது என்று ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் கூறினார்.